نوشته های منتظر ویرایش

چند روزی است که هیچ خبری دیگه نداریم

ارتباطمون با مرکز قطع شده

بی سیم ها کار نمی کنه

آذوقمون رو که جیره بندی کرده بودیم هم رو به اتمامه و چیزی ازش نمونده

باید عملیات کنیم

بچه ها در حین شناسایی خبر از عملیات و پاتک جدید دشمن تو منطقه  دادند

راهی نداریم جز مقاومت

به جیره مهمات هم یه نگاه میندازیم و یاد آذوقه غذا می افتیم که هیچ نداریم ؛ اینم روش...

دیگه خودمونیم و جوونمون

باید همین تن وبدن رو حالا بذاریم جلوی آتیش دشمن

..............

این نوع ادبیات در باره جنگ و دفاع مقدس بکار می رفته و نوعا نیز باهاش آشنایی داریم

اما یقین دارم که این ادبیات در عصر کنونی به ظاهر صلح گونه هم جریان داره

خیلی ها و خیلی از مجموعا ها هستند که وضعیت اینچنینی دارند

بوی خیانت حتی از عقبه ها به مشام می رسد و عمدی در کار است تا گروه هایی رو به نیستی بروند

آری ؛ نه حمایتی و نه دلداری بلکه تا می توانند هم باج خواهی می کنند و فخر فروشی با گزارش پرکردن های سیاه مشق وارانه

.......................

امروز ارتباطمون با مرکز وصل شده

چون ارتباطمون با اطرافیان دنیایی مون قطع شده

آذوقه در ظاهر نداریم

اما یک تن آماده فدا شدن داریم

دوستان دولتی و خصوصی بدانند ؛ هنر نیست که مدیریت بر میز های شیشه ای کنند و تکیه بر صندلی های چند صد هزاری

هنر؛ مدیریت در وضعیت بحران است و در نبود امکانات و الا هر شازده ای با پول و امکانات شیر می شه و یکه سوار میدون

امروز خدا رو دیدیم

........................

ضرورت برنامه ریزی در فعالیت های فرهنگی جهت تامین منابع مالی ؛ آنهم من غیر بیت المال و خودگردان در دیگر بخش ها و همین بخش منظور بر هیچ کس در این دوران دیگر نباید پنهان مانده باشد

شاید فکر کنید وظیفه فلان سازمان یا اون نهاد مسئول باشد که حمایت کند ولی وقتی فکر های فرهنگی ما آلوده به سیاست می شود حال چگونه می شود انتظار داشت که مسئولی بدون هیچ برداشتی از حمایتش بیاید و یک گروهی را زیر بال و پر بگیرد؟

...................................

آخر کلام : اگر انسان مجبور شود برای رسیدن به اهدافش زمانی را به تامین منابع مالی آن کار بپردازد ؛ شایسته است فعالیتش را شروع کند و اقتصاد کار خویش را از غیر بیت المال تامین نماید تا نیاز نباشد به کسی باج بدهد یا احیانا منت گروهی یا شخصی را بکشد و ما شروع می کنیم به حول قوه الهی ...

به یاد دوران قبل از انقلاب که جوانان از پول جیبی و پس اندازهاشان برای تکثیر و توزیع نسخ اعلامیه های حضرت امام هزینه می کردند و زندگیشان را وقف می کردند بخیر باد ؛ اون زمان خبری از دسترسی به بیت المال و وجوهات که نبود به این اندازه ها؟...

دعا بفرمایید